مقایسه ی تاثیر دو برنامه ی تمرینی مختلف (تناوبی در مقابل تداومی) بر آمادگی هوازی دانش آموزان ۱۲-۹ سال

سابقه و هدف: آمادگی هوازی یکی از مهمترین عناصر آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت می­باشد.هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر دو برنامه­ی تمرینی مختلف (تناوبی و تداومی) بر آمادگی هوازی دانش آموزان پسر 12-9 ساله­ی بود. مواد و ورش ها: به این منظور 36 دانش آموز (قد: 5 ±142 سانتی­متر، وزن:  5±35 کیلوگرم) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، با شدت 75-60% ضربان قلب بیشینه و با رعایت اصل اضافه بار انجام شد. قبل و بعد از برنامه­ی تمرین vo2max آزمودنی­ها با استفاده از سه آزمون (20 متر شاتل ران، 1600 متر راه رفتن – دویدن و 2400 متر دویدن) اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمونt همبسته، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات تداومی و تناوبی باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد (05/0p≤)،اما بین دو گروه تمرینی تفاوت معنی ­داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: این نتایج بیان می­کنند که تمرینات تناوبی و تداومی آمادگی هوازی پسران 12-9 را به طور معنی­داری بهبود می­دهند.